പുതിയൊരു അദ്ധ്യായം

 ഒരു എഴുപത് പേജ് പുസ്തകത്തിലെ ഒരു പേജ് കൂടി എഴുതി കഴിയാറാകുന്നു. മറുപുറം എടുക്കുന്നതിനു മുൻപ് അതുവരെ എഴുതിയത് ഒന്ന് ഓടിച്ചു വായിക്കാം എന്ന് കരുതി. ഇത് വരെ എഴുതിയത് എന്താണെന്ന് കൂടി ഓർമയില്ല. കേട്ടെഴുതി പോകുമ്പോൾ എന്താണ് എഴുതുന്നതെന്ന് പോലും നമ്മൾ ചിന്തിക്കാറില്ലല്ലോ. അങ്ങനെ എഴുതി പോകുന്നത് കൊണ്ട് എന്താണ് പ്രയോചനം എന്ന ചിന്തയിന്മേൽ വായിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചതാണ്.

അത്ര രസമുള്ള കാര്യമായിരിക്കില്ല എന്ന ആദ്യം തോന്നിയെങ്കിലും തുടങ്ങി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് രസമായി. വളരെ ഭംഗിയായി എഴുതി തുടങ്ങിയ പേജ് രണ്ട്  വരി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പ്രാകൃതമായ ഏതോ ഭാഷയെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് ചിരി വന്നു. എല്ലാ പേജിന്റെ തുടക്കവും ഒടുക്കവും ഇങ്ങനെ തന്നെ ആകുന്നത് എന്ത് കൊണ്ടായിരിക്കും..... ആ.... അറിയില്ല. അറിയുമായിരുന്നെങ്കിൽ ആ പുസ്‌തകം എന്ത് ഭംഗിയുള്ളതായേനെ.

പേജിലുടനീളം വെട്ടും കുത്തും ആകെ ബഹളമാണ്. ഓരോ വെട്ടിത്തിരുത്തലുകൾ  കാണുമ്പോളും ഞാൻ ഓർക്കും, എഴുതിയപ്പോൾ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഈ പേജ് എങ്കിലും ഭംഗിയാക്കാമായിരുന്നുവെന്ന്. പറ്റിയത് പറ്റി.. പേജിലെ ബാക്കിയുള്ള സ്ഥലത്തെങ്കിലും ശ്രദ്ധിച്ചു എഴുതാം എന്ന് കരുതി മുന്നിട്ടിറങ്ങി. എന്നിട്ടെന്താ, ആട് കിടന്നിടത് ഒരു പൂട എങ്കിലും കാണാതിരിക്കുമോ?..വീണ്ടും തെറ്റു വരുത്തി. എന്നാൽ പേജിന്റെ ഭംഗി കെടുത്തരുതെന്ന് മനസ്സ് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. തെറ്റ് തിരുത്താതെ ബാക്കി അങ്ങ് എഴുതിയാൽ പോരെ... ആര് ശ്രദ്ധിക്കാനാ.... എന്ന് ആദ്യം വിചാരിച്ചു. എന്നാൽ മനസ്സിന്റെ മറ്റേ കോണിലിരിക്കുന്ന ചങ്ങായി അതിനു സമ്മതിച്ചില്ല. ഇവർ രണ്ടു പേരും കൂടി ഇങ്ങനെ തുടങ്ങിയാൽ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും. ആരെയും വിഷമിപ്പിക്കാൻ എനിക്ക് പണ്ടേ ഇഷ്ടമല്ല. അതുകൊണ്ട് രണ്ട് പേരെയും തൃപ്തിപ്പെടുത്താൻ തീരുമാനിച്ചു. ഒരു പരിഹാരം ചിന്തിക്കവേ ഒരു ബുദ്ധി തോന്നി. 

അച്ഛൻ കഴിഞ്ഞ ദിവസം എഴുത്തിനുമേൽ വെള്ള പൂശുന്ന ഒരു സൂത്രം വാങ്ങിക്കൊണ്ട് വന്നത് ഓർമ വന്നു. പരിഹാരം കിട്ടിയ സന്തോഷത്തിൽ ഓടി പോയി അത് തിരഞ്ഞു പിടിച്ചു കൊണ്ട് വന്ന് വെള്ള പൂശി. അതിനു മേൽ ശെരിയായ കാര്യം എഴുതി. 

ഉദ്ധിഷ്ഠ കാര്യം സാധിച്ച നിർവിധിയിൽ ഞാൻ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. അപ്പോളുണ്ട് ദേ ഒരാൾ എന്നെ കളിയാക്കി ചിരിക്കുന്നു. ആരാണെന്നോ??? ആ മറ്റേ കോണിലിരുന്ന ചങ്ങായി ഇല്ലേ... അവൻ തന്നെ. അവൻ കളിയാക്കുകയാണ്.. ആ നഖം കൊണ്ട് ഒന്ന് ചുരണ്ടിയാൽ ഈ പുതുതായി എഴുതിയതൊക്കെ പോകും, ഇതിനാണോ നീ ഇത്രയും കഷ്ടപ്പെട്ടതെന്ന്. ചെയ്തു നോക്കിയപ്പോൾ പറഞ്ഞത് നേരാണ്. ഒരിക്കൽ തെറ്റ് വരുത്തിയാൽ പിന്നീടൊരിക്കലും നേരെയാക്കാൻ പറ്റില്ലെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. 

അപ്പോളാണ് ഒരു അടുത്ത സുഹൃത്ത് അത് വഴി വന്നത്. ഞാൻ വിഷമിച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ട് അവൻ കാര്യം അന്വേഷിച്ചു. എന്റെ പ്രശ്നം കേട്ടപ്പോൾ അവൻ ഒരു ഉപായം പറഞ്ഞു തന്നു.

 

ഒരു ടേപ്പിന്റെ കഷ്ണം ആ തെറ്റിയ ഭാഗത്തിന്ന് മേൽ ഒട്ടിച്ചിട്ട് ഒന്ന് വലിച്ചാൽ എഴുതിയതൊക്കെ  ആ ടേപ്പിൻകഷണത്തിന്റെ കൂടെ പൊരുമത്രെ. കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് കൗതുകം ആയി.  അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ സാധിച്ചാൽ പിന്നെ ആ തെറ്റിച്ചത് പിന്നീട് അവിടെ കാണില്ലല്ലോ. എന്നാൽ ഒന്ന് പരീക്ഷിച്ചേക്കാം എന്ന് ഞാനും കരുതി.

സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞ പോലെ ഞാൻ ചെയ്തു നോക്കി. ആശ്ചര്യമെന്നോണം അവൻ പറഞ്ഞത് പോലെ തന്നെ നടന്നു. എന്റെ പ്രശ്നം പരിഹരിക്കപ്പെട്ടു എന്ന് ഞാൻ സന്തോഷിച്ചു. സുഹൃത്തിനു നന്ദി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാൻ ആ വൃത്തിയാക്കിയ ഭാഗത്ത് എഴുതാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോഴുണ്ട് ദേ പുതിയ പ്രശ്നം. ആ ടേപ്പ് പ്രയോഗത്തിൽ കടലാസിന് കട്ടിയില്ലാതായി. ഞാൻ എഴുതിയപ്പോൾ അത് കീറി പോയി. വെളുക്കാൻ തേച്ചത് പാണ്ടായി എന്ന് മനസിയിലാക്കിയ ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യാനാകാതെ നിന്നു. ഉപദേശിച് തന്ന സുഹൃത്ത് പോകുകയും ചെയ്തു. അല്ലെങ്കിലും അവൻ ഇനി എന്ത് ചെയ്യാനാ....

അങ്ങനെ ഭംഗിയാക്കാൻ ശ്രമിച്ച പേജ് കൂടുതൽ വൃത്തികേടായി. ആ ദുഃഖത്തോടുകൂടി തന്നെ പുസ്തകത്താൾ ഞാൻ മറിച്ചു. അടുത്ത പേജ് എങ്കിലും ഭാഗിയാകും എന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ വീണ്ടും ഞാൻ എഴുതി തുടങ്ങുകയായി..............

~അഭിജിത്